| 1 | Ortaçağ felsefesinin tarihsel bağlamını ve temel felsefi soruları tanımlar. ( |
| 2 | Apologetlerin ve Augustinus’un Tanrı, zaman, özgür irade ve kötülük problemine yönelik görüşlerini analiz eder. |
| 3 | Boethius’un özgür irade, kader, mutluluk ve erdem hakkındaki görüşlerini açıklar. |
| 4 | Farabi’nin erdemli şehir kavramını, akıl-vahiy ilişkisini ve bilginin yüceltilmesini değerlendirir. |
| 5 | İbn Sina’nın zorunlu varlık, ruh-beden ilişkisi ve nefs teorisini tanımlar. |
| 6 | İbn Rüşd’ün çifte hakikat teorisini, akıl-inanç ilişkisini ve Aristoteles yorumlarını açıklar. |
| 7 | Anselmus’un ontolojik kanıtını ve Skolastik düşüncenin başlangıcındaki önemini tartışır. |
| 8 | Öğrencilerin döneme ilişkin temel kavramları tarihsel bağlamda anlayıp analiz edebilmeleri hedeflenir. |
| 9 | Kavram realizmi ve nominalizm arasındaki farkları Abelardus’un bakış açısıyla analiz eder. |
| 10 | Albertus Magnus’un doğa felsefesi ve doğa-anlayışını inceler. |
| 11 | Thomas Aquinas’ın Tanrı’nın varlığına dair beş yol kanıtını ve doğal teoloji anlayışını değerlendirir. |
| 12 | Aquinas’ın doğal yasa teorisini, mutluluk ve erdem arasındaki ilişkiyi tartışır. |
| 13 | Duns Scotus’un bireysellik (haecceitas) ve Tanrı’nın bilgisi ve insan özgürlüğüne yönelik fikirlerini açıklar. |
| 14 | Ockham’ın usturası ve nominalizm hakkındaki görüşlerini analiz eder. |